Ontstaan van narcisme
Narcisme is een gedragsvorm, waarbij de persoon die narcisme heeft, een narcist wordt genoemd. De betekenis hiervan is zeer eenvoudig. Een narcist is iemand die verliefd is op zichzelf. Maar hoe ontstaat narcisme? Daarop geeft dit artikel u uitleg.
Narcisme: egocentrisch
Narcisten zijn mensen die extreem egocentrisch zijn. Ze vinden zichzelf zeer belangrijk en ze zijn dan ook geobsedeerd door hun persoonlijke vaardigheden en door hun fysieke verschijningsvormen. Narcisten bezitten de sterke overtuiging dat ze beter zijn dan andere personen. Hun gevoel van eigenwaarde wordt daarom gemakkelijk bedreigd, als andere mensen hun negatieve feedback geven. Daarom accepteren narcisten nauwelijks kritiek, want zo krijgen ze het gevoel om overweldigd te worden door anderen. Ze zijn ook kortzichtig over het idee om verslagen te worden door anderen. Wanneer de eerder genoemde gedragingen persistent worden, verschijnt de zogenaamde narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Narcisme: symptomen van deze persoonlijkheidsstoornis
Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis zijn inderdaad zeer bekwaam. Hun zelfvertrouwen draagt enorm bij in de vele successen die ze in het leven bereiken. Omwille van hun zelfverzekerdheid beschikken ze over de kwaliteit om veelzijdig te zijn. Daardoor zijn ze in staat om veel dingen te doen en te bekomen in hun leven. Ze zien zichzelf als zeer bewonderenswaardige en belangrijke wezens. Echter is achter dit zelfvertrouwen een bos van onveiligheid te vinden. Narcisten voelen vernedering en zelf-ontoereikendheid wanneer iemand hun capaciteiten overschaduwt.
Narcisme: hoe ontstaat het?
De oorzaak van de narcistische persoonlijkheidsstoornis blijft onbekend. Echter hebben verschillende onderzoekers bepaalde factoren uit de kindertijd van narcisten geanalyseerd, die geleid zouden hebben tot de ontwikkeling van deze aandoening.
Hoe ontstaat narcisme: overgevoelig als kind
Een persoon met de narcistische persoonlijkheidsstoornis, vertoont een overgevoelig karakter tijdens zijn kindertijd. Dit soort persoon wordt ook gemakkelijk erg emotioneel.
Hoe ontstaat narcisme: te veel lof voor de capaciteiten van het kind door volwassenen
Volwassenen hebben de neiging om een kind veel lof toe te kennen. Dientengevolge ontwikkelt dit kind het gevoel van superioriteit tegen anderen. Afgezien van dit, krijgt een kind de slechte eigenschappen van manipulatief en dominant te zijn.
Uiteraard moeten volwassenen de capaciteiten van hun kind in een positief daglicht plaatsen, anders zou een kind te weinig zelfvertrouwen opbouwen.
Hoe ontstaat narcisme: onrealistische feedback over het gedrag
Volwassenen kunnen een kind ook vaak op een te negatieve manier veroordelen. Dit maakt het kind overgevoelig voor kritiek. Omdat het kind bang wordt om nog meer negatieve opmerkingen te krijgen, doet hij er alles aan om dit te voorkomen. Het kind kan negatieve feedback beschouwen als bedreiging tot zijn gevoel van eigenwaarde.
Hoe ontstaat narcisme: overgewaardeerd worden door ouders
Ouders die hun kinderen te veel overwaarderen, wakkeren het gevoel bij hun kinderen aan dat ze beter zijn dan de rest. Hiermee moeten ouder opletten, omdat de passie bij het kind om beter te zijn dan de rest, te veel wordt opgewekt. Hierdoor zal het kind een egoïstisch gedrag krijgen. Uiteraard willen ouders niets liever dan dat hun kind gelukkig is, maar met te veel overdreven reacties, wordt het opletten geblazen!
Ik lees hier over wat onjuiste feedback voor effect op kinderen en ontwikkeling van persoonlijkheidsstoornis kan hebben.
Maar wat is het effect als ouder(s) helemaal geen feedback op gedrag van/bij kinderen geeft. Ouders niet corrigeren, geen grenzen stellen aan onbehoorlijk en/of anti sociaal gedrag? Voorbeeld: Kinderen in het gezin die elkaar heel veel dwars zitten, ruzie tot slaan aan toe met elkaar hebben, ruzie maken om het minste geringste (wie het eerst de douch of wc in gaat bv) en niets voor elkaar over hebben etc. De ouder die daar geheel niet op reageert en zegt “het heeft toch geen zin om iets te zeggen, ze gaan er toch gewoon mee door”.
Dat lijkt mij zeer schadelijk (ik zag het gebeuren) voor kinderen en hun ontwikkeling.
Wanneer je opvoedt pleit ik liever voor het voordoen hoe iets wel of niet kan. Alternatieven aangeven voor het gedrag en het waarom ervan. Wanneer kinderen alleen maar horen dat ze iets niet mogen doen, leert ze dit niets en zullen ze ook niet zomaar stoppen met wat ze doen. Dan gaan ouders vaak over tot steeds heftiger straffen, wat het kind nog steeds feitelijk niets anders leert dan liegen en erom heen draaien en verbergen en het wantrouwen van de ouder. Voor vele ouders is het niet voorgedaan hoe het is om te leren door voorbeelden te krijgen van hun ouders en hoe iets wel kan en wenselijk is, waarom we iets samen zo graag willen en afspreken met elkaar. Wanneer kinderen door hebben dat je ze ziet, en serieus neemt en het beste met ze voor hebt, kun je kinderen verrassend veel gewoon uitleggen. Daar hoef je gelukkig geen Einstein voor te zijn, maar je moet er wel opkomen en soms wat creatief zijn. Manipulatie heeft hier geen zin, die voelen kinderen feilloos aan.
Mijn kleinzoon wordt gezien als een narcist , kan het zijn dat door angst vernederingen in z,n jeugd door z,n vader, ook narcisme kan ontstaan? Het was mijn oogappel! Helaas was, sinds enkele jaren zeer afstandelijk om maar niet te spreken van grof gedrag ten aanzien van onze, maar ook meerdere fam. relaties. Als blijkt dat het bovenstaande een oorzaak kan zijn, zal er voor mij niets anders opzitten daar vrede mee te hebben.
Ik zou niet al te veel conclusies verbinden aan wat je hier leest, want wat je hier leest is verre van volledig. Narcisme is een huis met vele kamers, en de teksten op internet over het begrip zijn vaak wat eenzijdig, en ook vaak behoorlijk karikaturaal
Narcisme is juist niet zelden gedrag dat men (onbewust) ontwikkelt als een soort van tegengif (eigenlijk is het een vorm van coping, maar geen al te beste) voor structurele negatieve ervaringen in de jeugd, zoals het regelmatig vernederd worden – vernedering is trouwens ook een narcistisch instrument – door pappie of mammie. (Wat onder kindermishandeling valt overigens; zoek op internet ook maar ’s naar kindermishandeling: definitie, vormen, gevolgen)
Als je kleinzoon echt een narcist is dan heeft ie therapie nodig, maar vooral – hopelijk is ie daar nog ontvankelijk voor – heel veel liefde. Jullie hoeven natuurlijk niet alles van hem te pikken, maar vergeet nooit dat hij waarschijnlijk ernstig beschadigd is in zijn jeugd, en dat hij voor alles een slachtoffer is. Denk ook niet dat het leuk is om een narcist te zijn, want zijn arrogante zelfvertrouwen is volledig nep, terwijl de leegte die hij voelt helaas wel echt is. Laat hem niet vallen! (En zijn eventuele kinderen ook niet, want een narcistische ouder hebben is potentieel ca-ta-stro-faal)
Er is op internet veel te vinden over narcisme. Lees er zo veel mogelijk over zou ik zeggen. Ik weet niet hoe het zit met je talenkennis, maar de Engelse term is ‘narcissism’, en de Duitse ‘Narzissmus’
Het lijkt naar mijn zegge een ”overkill” te bestaan aan diagnostiek voor narcisten, helaas is het gezien mijn zienswijze en van de gehele oudere generatie zeer logisch te noemen dat dit een feitelijk fenomeen is, het komt steeds meer voor. Over de ”overkill” kom ik later terug. De jeugd is helemaal obsessed met bijvoorbeeld ”oh kijk mij nou bitch, ik heb 500 likes op instagram, dus ik ben beter dan jou” bullcrap, niet zo gek dat de egocentrische zelfbeelden de pan uit reizen. Daarnaast dus de wil voor overwaardering door likes en digitale (onrealistische) of realistische populariteit wekt dit ook een keuze op om oneerlijkheid onbewust of bewust in te schakelen om zo hoog mogelijk te staan in de sociale ketens of orde om zodoende acceptatie te krijgen en voornamelijk te horen van anderen. Het is statistisch gedrag, en verknipte idolen en media denkbeelden voeden dit zeer sterk. Kinderen gedragen zich bijvoorbeeld bijna (niet te letterlijk nemen) alsof zij Beyonce zijn en praten zichzelf een halve ”alter-ego” aan in de pubertijd om maar niet onzeker mogen te zijn, dat is toch te belachelijk voor woorden?. Pest gedrag komt ook meer voor, en waarom?. Omdat emoties tonen tegenwoordig meer zwakte betekent aangezien nauwelijks niemand meer echt emoties laat zien, de Maatschappij word steeds emotielozer met haar tendentie voor zeer rationele denkbeelden in keuzes die mensen moeten maken. Iedereen moet maar meer voor elkaar krijgen in deze maatschappij, vanaf jonge leeftijd richten wij onze aandacht steeds meer op ons eigen imperium dat zogenaamd ideaal welzijn moet betekenen (het opbouwen van populariteit,vrienden, goede baan spullen en noem maar op), en waar is de tijd voor anderen, dat word weggepraat of er word weer geconcurreerd met elkaar. Er word al zoveel van ons gevraagd en de maatschappij voert de eisen alleen maar op, wat is het met deze huidige tijdsgeest?. Genoeg is niet genoeg, en wij willen steeds meer, en even eerlijk wie is nou werkelijk echt nog zichzelf?. Niet zo veel mensen meer denk ik, zelfs volwassene kapen met deze onzekerheden of zelfs gedragingen.
En nu de overkill van diagnostiek, tegenwoordig zijn werkelijk de kleinste gedragskenmerken genoeg voor toneel van een definitie als psychopathologisch of gedragsstoornis of whatever. Vaak gaat het hier om hele basale (algemeen voorkomende) eigenschappen die de mens haar psyche bevat. Helemaal dat het ontstaan emotioneel gezien al logisch is of kan zijn. Ik vind dat dit alleen op puur wetenschappelijke benadering een existentieel wezen is. In de praktijk ligt dit echter anders, pesten en situaties leiden echt tot negatieve gedragingen. Trekjes van narcisme dat heeft iedereen wel, tot zekere nuance, alhoewel er wel echt extreme exemplaren bestaan die helaas de psychopathologie in schieten. Voor de rest worden er alleen maar nieuwe stoornissen verzonnen en iedereen smijt hier maar mee, terwijl het ontstaan van al die definities van verschillen daaraan te wijten is, op het gebied van welzijn gezondheid, sociaal economische status of wat dan ook!. Iedereen is bang om maar iets te hebben en vele gebruiken dit soort definities of statussen om met voorrecht van een verschil(meerwaarde) te mogen spreken….
Maar wat word er nou gedaan om het gedrag te analyseren, Wie naar mensen hun ogen kijkt en goed emoties kan aflezen ziet dat er meer achter de coulisse schuilt, in plaats dat er alleen maar vanuit een wetenschappelijk richtlijn van een denkbeeld dat een ”stoornis” heet word gehandeld om zo psychische problemen op te lossen. Hypnose en dat soort therapieën bieden aanpak op mensen hun echte emoties lijkt mij een sterke, ook naar eigen zeggen. Tevens wat hebben wij nou aan medicijnen als de helft al placebo is of drugsmatige bijwerkingen heeft, het is dus nog psychotroop ook. De farmaceutica verdient hier dik aan en mensen van de universiteit beseffen dit al, al te goed, economisch en rationeel denken is inmiddels ons voer voor algemene denkwijze in keuzes maken om maar voorruit te gaan in de wereld toch?. Dat begint er wel op te lijken. Waarom word wetenschap hier voor gebruikt als we in realiteit steeds minder persoonlijk met elkaar omgaan, en dus minder van elkaar willen weten? Dus wat stelt wetenschap voor als wij niets van elkaar willen weten. Kijk naar iemand zijn emoties en kap met labeltjes plakken en steeds maar nieuwe correlaties zoeken tussen onderwerpen en die vervolgens te onderbouwen met wetenschappelijk verricht onderzoek, grootste deel is BULLSHIT. Laconiek (onaandoenlijk door een ander) is efficiënt te werk gaan met mensen ja dat komt meer voor, emoties links laten liggen en nogmaals nadrukkelijk alles een label geven is geen goede bodem voor dit steeds groter wordende probleem. Ga eens met mensen praten over dit soort onderwerpen (vooral oudere mensen, die zijn nog eens echt wijs) en vraag eens af wat het probleem nou echt is en wat jij PERSOONLIJK hieraan kan doen, en niet de wetenschap. Waar is de empathie gebleven?.
Ik ben slechts 21 jaar en MBO student, piepjong nog, misschien klopt deze gevormde mening niet volledig maar er zitten zeker punten in die gewoon gewaarwording zijn geworden. Als er kritiek is dan hoor ik dat graag ik wil graag weten hoe mensen op dit forum over de verandering van de maatschappij denken met als gevolg egocentrische kenmerken of dus zelfs een ”narcistische persoonlijkheidsstoornis”.
Heel mooi verwoord!
ik denk dat communicatie een oplossing is voor vele problemen. Geweldloze communicatie. Dus praten en rekening leren houden met je eigen behoeften en die van anderen. Dit valt te leren.
Ik zou je graag een persoonlijk verhaal sturen….
Ja ik denk er ook zo over waarom overal een stempel op zetten?
A.B.
Toen ik het artikel las over… een narcist in relatie brak mijn hart. Ik herkende alle punten. Ik hou van mijn vriend ondanks dat hij me al meerdere malen heeft bedrogen, ben ik steeds zijn mooie kanten voor ogen blijven houden. We wonen ondertussen niet meer samen maar zijn nog wel een koppel. We zijn in relatieterapie omdat hij zelf zo ook niet verder wil. Geloof me na zoveel leugens en nu ik weet hoe hij denkt blijf ik allert. Hij weet dat het zijn laatste kans is bij mij. Onlangs zij hij hellend dat hij zijn extreem dominante moeder veel kwalijk neemt. Alsof ik dat nog niet wist dat zijn moeder een vuil en rol hierin speelt. Zij heeft van hem een narcist gemaakt omdat ze er zelf 1 is. Ik zie dit nu allemaal veel beter in. Hij werkt aan zich zelf en ik steun hem. Is het niet voor mij is het voor een volgende relatie, omdat hij op veel vlakken ook een mooi mens is, ondanks het enorme verdriet dat hij me heeft aangedaan ook nog een plaats moet geven. Enkele weekends geleden zei hij me dat hij me dankbaar is dat ik ben gebleven en een pracht vrouw ben. Ik was sprakeloos. Maar op mijn manier maak ik mezelf beetje bij beetje los van hem. Leven met een narcist is niet gemakkelijk, alleen als je sterker bent en vanonder hun vleugels geraakt, toont dat je zonder hem kan, dan pas zal hij echt voor zijn relatie gaan. De kunst is om niet onderdanig te zijn. Dit is mijn leerschool. En om regelmatig selectief doof te zijn als hij weer is begint met kritiek te spuwen op eender wat. Want wat zijn ze toch superieur, zij zijn de beste, zij zijn die alles kunnen… ik heb geleerd om hem op zijn plaats te zetten. Mijn schoonmoeder hoef ik niet te zien, zij kan haar zoontje niet delen, haar zoontje is van haar, elke vrouw in zijn leven is een bedreiging voor haar. We gaan in de toekomst nog extra hulp zoeken, ok ben opgelucht dat na jaren een hel hij inziet dat hij een probleem heeft. Wat niet evident was voor hem. Maar het was in therapie of ik was uit zijn leven. En narcist en hebben ook nood aan een vaste waarde in hun leven. Hun drang om te liegen en bedriegen, manipuleren is er, maar dit mag gek klinken, zij houden van hun vaste waarde. Ze kunnen niet inschatten hoeveel ze hun vaste waarde kwetsen omdat ze als kind geleerd hebben dat ondanks alles wat ze doen het ok is. Moeders kunnen kinderen hun narcisme aanwakkeren wat in het geval van mijn vriend is gebeurt. Ik ga nog veel geduld moeten hebben met mijn narcist, maar Rome werd ook niet gebouwd op 1 dag.
Ik heb kort geleden mijn relatie beëindigd met een narcist. Toen wist ik nog niet dar hij een narcist was. Alles wat ik nu heb gelezen over relaties met narcisten klopt met mijn relatie. Ik loop nu zelf bij een psycholoog omdat ik kapot ben. Heb zoveel energie gestoken in deze man en hield zoveel van hem. Ik wilde hem zo graag helpen met alles maar ik kreeg niets van hem terug. Ik mocht op zijn tijdstippen bij hem zijn en hij wilde altijd graag met mij in de stad lopen (hand in hand liefst). Intimiteit hadden we zelden tot nooit. Ik wilde dat heel graag maar de laatste paar jaar bloedde mijn gevoel dood. Ik had heel lang hoop dat er nog iets zou veranderen maar dat was tegen beter weten in. Hij beloofde mij ook steeds dingen. Vooral de eerste jaren. Het waren allemaal zoethoudertjes. Heb natuurlijk ook mooie dingen met hem beleefd want hij wist veel en ik heb wel mooie dingen met hem gezien anders had ik het niet zo lang volgehouden. Het was een relatie van geven en nemen en dan was het verdeeld in: ik gaf en hij nam. Ik heb het laten gebeuren. Een paar weken na de beëindiging van onze relatie liep hij alweer met een ander. Gewoon weer een dame aangesproken op straat want vrienden heeft hij niet. Mij sprak hij ook aan bij de supermarkt. Het leek zo romantisch. Een verhaal over dat hij mij al heel lang leuk vond. Ik was zo gevleid. De eerste maanden liet hij me niet los. Elke dag was hij bij me. Het vloog me toen wel eens aan maar ik vond het ook wel fijn. Ik voelde mij bijzonder. Ik ben kapot. Ik heb het zelf laten gebeuren. Ik was dom. Ik was al een volwassen vrouw van 47..::
Zou het zo kunnen zijn dat geen of onvoldoende traumaverwerking van betovergroot,overgroot,grootouders en ouders, bv van oorlogen, een oorzaak is van egocentrisme en vervolgens narcisme?
Volgens mij werkt traumatisering door oorlogen nog vele generaties door.
Dat denk ik soms ook wel eens…
Weinig over te vinden helaas!
Dit vind ik een heel zinnige opmerking. Ik heb daar zelf ook al vaak over lopen denken.
Chaotisch onvoorspelbaar dat is het. Heb boeken over Robert O’Hare gelezen over psychopathie maar dat was theoretisch. Zelf heeft Robert O”Hare niet in een relatie met een psychopaat of narcist gezeten. Heb boeken gelezen met alleen theorieen van hoogleraren en Professoren. Sommigen leggen het wel precies uit maar ik denk niet dat zij ooit in een relatie met een psychopaat of narcist hebben gehad. Observatie en onderzoek. Ik heb wel beknopt iets gelezen over narcisme en psychopathie. De grote lijnen wist ik wel maar hoe dat zich in de praktijk zou voordoen wist ik dus niet. Zou ook geen diagnose kunnen stellen. Soms lijkt het er verdacht op maar dan moet je diegene intensief hebben meegemaakt en hebben gekend zoals in een relatie of op het werk. Het is binnen vier muren en outsiders die daar buiten staan die zien het van een oppervlakkige kant. Je zou het op het eerste gezicht niet zeggen dat het narcisten of psychopaten zouden kunnen zijn. tenzij je er mee te maken krijgt maar dan kan het te laat zijn. Lovebombing en met complimenten overladen, ze komen als redder op je af en houden je gevangen tegelijkertijd zijn ze dan dader en isoleren je van de buitenwereld. Er zijn nog te weinig werkzaam die gespecialiseerd zijn in deze materie. Vaak is het allee theorie maar ook de praktijk telt mee. Het is zeer ingewikkeld. Wist niet wat traumabonding inhield, en als je de praktijk kent en ervaring hebt opgedaan dan ben je een voorloper. Met zo”n coach die er in thuis is kun je een plan van aanpak zien te vinden hoe je narcist veilig en goed voorbereid kunt verlaten. Afkicken van traumabondingsverschijnselen door weer met je zelf te zijn en op je zelf te vertrouwen. Sommigen die een relatie met een psychopaat narcist hebben gehad hebben bijna geen vertrouwen meer in anderen. Als je hier over leest wat ervaringsdeskundigen schrijven dan is het veel duidelijker dan al die theorieen alleen maar want het is nogal complex. Het heeft wel duidelijke kenmerken. Zij die het hebben meegemaakt kunnen het beter weten want zij zijn er intensief mee omgegaan en ooit hebben zij er ook over gelezen en herkenden de kenmerken die er ergens over beschreven staan. Toen ik de site van Charlotte van der hoeven had gelezen herkende ik het van dat verhaal van die appel die na de relatie met de narcist een klokhuis zou zijn geworden die is geconsumeerd. Dat klokhuis kon weer een hele appel worden door zich niet meer met hun energieen te verbinden en no contact te gaan. Je afsnijden van negatieve energieen. Mjon van Oers vond ik wat onpersoonlijker in de uitleg. Charlotte van der Hoeven spreekt wel duidelijke taal en heeft ook een forum waar mensen hun verhalen kwijt kunnen en een blog. Het zijn schrijnende verhalen die je te horen krijgt en het is niet te bevatten wat dit met iemand kan doen. Je kunt je er zelf helemaal door verliezen en dat ik is op de achtergrond geraakt. .
Ja Tio, triest dat men door ervaring erachter moet komen dat men met een psychopaat of narcist te maken hebt. Uit een boekje van profs leer je het niet. Heb Charlottes site en die van Mjon ook gelezen en nog een paar meer o.a. Piet vd Ploeg. Wat opvalt allemaal ervaringsdeskundigen, mensen die het aan den lijve ondervonden hebben. De instanties, zoals OM, jeugdzorg, Raad vd Kinderbescherming enz.. zouden daar eens beter naar luisteren en met die verhalen aan de slag gaan.